VAZGEÇMELER MANZUMESİ

Hayat vazgeçmeler manzumesidir aslında,

Bilerek ya da bilmeyerek vazgeçmeye başlarız ilk günden.

Dünyaya gelmek için annemize bağlı olduğumuz kordondan vazgeçeriz,

Alerji olur çok sevdiğimiz çikolatadan vazgeçeriz.

Ailemiz taşınmaya karar verir, okulumuzdan, arkadaşlarımızdan vazgeçeriz,

Kilo alır, en sevdiğimiz kotumuzdan vazgeçeriz.

Bazıları kendi seçimimizdir, bazıları mecburiyet ama hep vazgeçeriz.

Yeni bir şey için eskiden, acı bir şey yüzünden tatlıdan,

Bir aşk yüzünden, gençliğimizden belki,

Herkesin vazgeçtiği bir şeyler vardır bu hayatta, küçük ya da büyük, az ya da çok.

 Ve vazgeçmek gerekir bazen,

Para için sevdiğimizden vazgeçeriz,

Sevdiğimiz  için onurumuzdan vazgeçeriz,

Çalışmak için eğlenmekten vazgeçeriz,

Ağır gelir, bu yaptığın gün be gün dibe çeker seni, ama yine de devam edersin.

Sen sen olmaktan çıkarsın bazen, 

Hiçbir şeyden vazgeçmeden, her şeye sahip olmak mümkün değil bilirsin.

Bazı şeyler asla bir arada olmaz çünkü ,

Ailenin istediği kız için, sevdiğinden vazgeçersin,

Ömür boyu unutamazsın belki, ama tercihini yapmışsındır,

Ve bu tercih senin elindedir, o ya da o, ikisi birden olmaz.

Birini seçer ve razı olup o hayatı yaşarsın.

Üniversiteye gidebilmek için, sıcacık evinden vazgeçersin,

Daha iyi bir iş için, yaşadığın sevdiğin çocukluğunun geçtiği şehirden vazgeçersin,

Çok sevdiğin için, üzülmesin diye bazen en sevdiğinden vazgeçersin.
Sevdiklerine o kadar düşkünsündür ki, kendinden vazgeçersin, bu yapabileceğin en büyük hata olsa bile,
Başkaları için öylesine harap olursun ki, yaşamaktan bile vazgeçersin,
Anlatırsın, anlatırsın bir türlü anlaşılmazsın , anlatmaktan vazgeçersin,

Hayat ne getirecek bilemezsin, ama eninde sonunda vazgeçersin.

Bir insan için diğerinden,

Bir iş için diğerinden,

Bir aşk için diğerinden,
Başkaları için kendinden,
Para için sevdiğinden,

Bir televizyon için diğerinden vazgeçersin.

Hayat bir vazgeçmeler manzumesidir.

Vazgeçtiğinde ne olacağını bilemezsin, bazen bilir cesaret edemezsin.

Mutlaka birileri üzülür, engelleyemezsin,

Herkesin aynı anda mutlu olmasını istersin, bu deliliktir bilemezsin,

Sıkışır kalırsın köşeye, ölmek istersin ölemezsin,

Ama vazgeçmemekte ısrar edersen, o yol seni en acı şekilde vazgeçeceğin noktaya getirecektir.

Üzmek istemediklerini, kat be kat onarılmayacak kadar yıkabilirsin,

Öylesine gözün kararır ki bazen, vazgeçmeme bencilliğinden,  en sevdiğini ne hale getirdiğini bile göremezsin.

Söyler, dinlemezsin,

Günden güne eritip bitirirsin, kül edersin.

Suyolunda akar, değiştiremezsin.

Aynı anda her şeyi, herkesi isteyemezsin.

Kimsenin buna hakkı yoktur bu dünyada.

Ne kadar bencil olursan ol, bir gün vazgeçmeyi öğrenirsin.

Ve bilirsin ki hayat her gün değişir.

Değişmeden yerinde saymak mümkün değil.
Ve vazgeçmelisin, eğer gerçekten değişmek istiyorsan, vazgeçtiğini göstermelisin.
Korkma, vazgeçmek güzelliklerle gelir.
Tersine çevirmekten korkup, ömür boyu aynı hayatı yaşamaksa istediğin,
Ne biliyorsun altı üstünden daha güzel belki,
Vazgeçmen gerektiği zaman vazgeç.
Yeni bir hayat, asla eskisinin kalıntıları üstüne kurulamaz.
Artanlarla kimse doymaz...