Baban, gün olup ansız, zamansız bırakınca elinden,
Bulutların üstünde gezerken, alevlere düşer yanarsın.
Cennette yaşarken, cehenneme iner, orada kalırsın.
Öyle bir kora döner ki yüreğin, ne kadar ağlasan kurutamazsın.
Öyle bir acıdır ki o , anlatamaz, anlatsan da anlaşılmaz, alışılmaz ömür boyu durmadan kanarsın.
Kıymetlin, can dostun, sırdaşın , ilk aşkın, meleğin, sığındığın mabedin yoktur artık, bu dünyada yapayalnız kalırsın .
Ona ait her an, hiç silinmeyecek şekilde donar zihninde, asla unutamazsın.
Tek bir günü bile kaybetmeden, hatırlarsın.
Bir dakika onunla olmak için, her gece uykuya dalar, gözyaşlarıyla, yine onsuz uyanırsın.
Baban giderse çatın gider, her mevsimde yarı çıplak , bu hayatta dımdızlak kalırsın.
Baban gidince bedenin yaşar, ama artık asla tam olamazsın.
Bir tarafın hep kederli, bir tarafın hep yıkık dökük, her andığında kanayan yaran, her daim açık .
Baban gitti mi, en büyük depremi yaşarsın. Bir daha yerine oturmaz taşlar. Her gün biraz daha derine iner, sarsıla sarsıla yaşarsın.
Onsuz da güler , ağlar, neşelenir , yas tutarsın. Onun yokluğunu doldurmak için Allah bilir, neler saçmalarsın.
Her yerde, herkeste onu ararsın, çölde bir damla su bulsan, vaha sanırsın.
Baban gitti mi çok aldanırsın. Herkesi baban gibi " Melek " sanır, suya gider, susuz kalırsın.
Onu her düşündüğünde, aynı acıyı iliklerine kadar hisseder, yine o karanlık, yapayalnız kaldığın çukura atılır, çığlık çığlığa bağırır ama bir Allah'ın kulu tarafından duyulmazsın.
Baban gitti mi , melek kanatların gider, şeytan sofrasında kalırsın. Yaşar, yaşatır, yol alırsın...
Acırken ölmeyi, mutsuzken gülmeyi , ama kimseye belli etmemeyi öğretir sana.
Bu hayatta herşeyin " Mübah " olduğunu ,
Sabrın sınırı olmadığını ,
Ve deliler gibi korktuğun, ölümü bile sevmeyi, sırf bir gün ona ulaşma ihtimali için.
Kocaman parmağını, küçücük elinle tutup korunamazsın artık.
Oturup dertleşemezsin seni hiç kırmadan konuşan sevgi dolu bir kalple.
Kalbini kimse sonuna kadar açmaz sana, ama sen açık sanır aldanırsın.
Sonra yine baban sayesinde o yalanları da anlarsın.
Sen başarırsın diyenlere inanmazsın, yürekten değildir çoğu.
El verdiğin elini , yüreğini verdiğin yüreğini kırar.
Susarsın , babandan öğrendiğin sonsuz sevgiye sığınır , yine insan kalırsın.
Herşeyi ve herkesi onun gibi affeder, onun gibi herşeyi içine atar, sessiz, güçlü ayakta kalırsın.
Çünkü ona verdiğin sözü asla unutmazsın.
" Ne olursa olsun , yıkılmayacaksın, kimseye müdana etmeyeceksin, inandıklarının peşinden gideceksin, insanı seveceksin, her zaman dimdik yoluna devam edeceksin "
Sen de öyle yaparsın, düşsen de kalkar yol alırsın. Hayatı babanın yüreğiyle yaşarsın. Düşersin belki ama babanın kızıysan, kendi başına ayağa kalkarsın.
Çünkü bilirsin bir tek,
Arkanda babandan miras, ailen kalır her durumda. Çıkarsız, bahanesiz ...
Bir de önünde elini tutacak, sana Işık olan, can parçan, evladın.
Bu hayatta, böyle ite, kalka ayakta kalırsın.
Baban gitti mi , nefesin, suyun gider.
Ancak ondan parçalarla hayata tutunur, biraz nefes alırsın.
Yine baban vardır yani yanında, başka kimseyi bulamazsın .
Canım babam, yanımda olman için bilsen neler vermezdim. Öyle özledim ki seni, anlatacak kelimem yok.
Daha yazılmadı.
Allah'a şükür, yaşadığın her gün senin yanındaydım, seni hep sevdim, sana şımardım .
İyi ki sen benim babamdın.
