Cennet Annelerin Ayaklarının Altındadır

Cennet annelerin ayağı altında mıdır ?
Soru 1 : Hangi anneler ?
Soru 2 : Anne olunca aklanır mı bazı kadınlar ?
Soru 3 : Anne olmayınca, cehenneme mi gidilir ?
Soru 4 : Evlatlarını çıkarlarına alet eden kadınları, cennete kim alır ?
Soru 5 : Hamile kalıp, erkeği sandıklayan
Kadınlar başka kadınların namusuna hangi hadsizlikle dil uzatır ?
Soru 6 : Her anne , anne midir ?
Soru 7 : Her anne kutsal mıdır ?

O cennet, olsa olsa çok eski zamanlarda ki annelerin ayaklarının altında olabilir .
Son 40 yıldır, ( yani tüm hayatım boyunca ) bu kategoriye giren pek az kadın tanıdım.
Namusu dilinde değil, yüreğinde olan. Anne den önce insan . Anneliği, gercekten kutsal bir görev sayan. Çocuğuna kendisinden bağımsız bir gelecek oluşturmak için uğraşan. Masum ve hatasız anneler.
Gençliğinde her tür herzeyi yemiş, sonra
Ali Cengiz Oyunları'yla hasbelkader evlenmiş bir sürü, yaşça oldukça büyük kadın tanıyorum. Ne gariptir, bu kadınlar , kendi arsızlıklarını, hızla unuttukları gibi, başka kadınlara, namus ve terbiye hakkında vaaz bile verecek kadar, pişkin . Madem bu kadar dürüst ve namuslusunuz, o zaman çocuklarınıza da anlatın, nasıl evlendiğinizi tüm çıplaklığıyla. Hatta hamile kalmasanız, asla evlenemeyeceğinizi, 21, 22 yaşında, evlenmeden yatacak kadar cesur bir genç kız olduğunuzu. Defalarca kürtaj yaptırdığınızı. İşte o zaman, dürüst, yaptıklarından utanmayan ve saygı duyulacak bir anne olabilirsiniz belki.
Ve o zaman, ağzınızı açıp laf söyleme hakkınız olabilir, başka bir hemcinsinize.
Doğurmak anne olmak değildir . Hele bizim toplumumuzda, hiç değil.
Doğurmak, şimdi pek geçerli değil ama, daha eski dönemler için evliliği garanti altına almaktı sadece, büyük bir çoğunluk için. O kadar. Ne zaman anne olur insan. Niye anne olur derdi yoktu.
evlen, doğur, hayatını garantiye al.
Ne zaman anne olur insan?
Bağımsız, tarafsız, kültürlü, düşünebilen, özgüveni olan, görgülü, topluma saygılı bireyler yetiştirdiği zaman.
Doğan o ve ya bu şekilde zaten büyür. Sadece çocuklarını sevmek, onları yerli yersiz savunmak, kişiliksiz ve Haris yaratıklar yetiştirmek annelik değildir .
Boşandığı, kocayı çocuklarla tehdit eden, boşanmasın diye kocasını, çocuklarını soğuturum, göremezsin diye tehdit eden, miras için çocuklarını kullanan kadınların bırakın kutsal, anne olan diğer kadınların, bu kelimeyi hak eden tüm kadınların, yüz karası lekesi olduğunu düşünüyorum.
Anne olunca aklanmıyor insan, günahlarımız yaşadıklarımız neyse, katlanmalıyız . Yaşama cesaretini gösterip gizlemek, gizlemeden yaşayanı eleştirmek niye ?
Kimin haddine, densizlik ve kendini bilmezlikten başka birşey değil bu.
Her anne, anne filan değildir , çoğu kutsalda değildir . Çocuklarım beni sevsin, her dediğimi yapsın gerisini boşver, demek annelik değildir.
Bir annenin, önce dünyaya getirdiği varlığa , sonra topluma karşı aldığu olağanüstü büyük bir sorumluluktur annelik .
İki tarafın, yüzde yüz isteğiyle dünyaya gelmelidir bir bebek.
Sevgisizlik çekmeden , annesinin, babasının hatasını sırtlanmadan yüremeli, tek başına ayakta duracak özgüvene sahip olmalıdır.
Yalansız olmalıdır anne, insan olduğunu hata yapabileceğini göstermelidir, ilk önce kendi canına. Binbir yalanla, kendini melek gibi gösterip, doğduğu gün yalanla büyütmeye başlayan kişi anne olamaz.
Yalanla büyüyen çocuk, daha büyük yalancı olur çıkarsa bunun günahı kimin ?
Elinize doğan o masum bedenin mi? Kendi lekeleriniz için onu kirleten sizin mi ?
Anne günahsız olmaz değil, dediğim, her insan hata yapar. Anne DÜRÜST olur.
Yalansız.
İşte o zaman, doğru dürüst bir evlat yetiştirebilir ancak.
Yoksa, ne kutsaldır, ne cennet vardır ayaklarının altında.
Sadece, Allah'ın ona verdiği doğurganlığı kullanmış, bir yaratıktır o kadar.
Bu yazıyı okuyan bazı insanlar çok kızacak, bazıları hak verecek, düşündüklerimi yazmış diyecek.
Bilin bakalım kimler kızacak ?