Ne zordur bu üç kelimeyi söylemek . Bazıları için.
Bazıları içinde günlük rutin...
Bir sürü insan kolaylıkla söyler oysa, sırf karşısındaki tatmin olsun diye. Hayat sahnesinde, ömür boyu rol alan muhteşem hokkabazlardır onlar. Her daim gülen.
Ya da sırf kendi çıkarları yerini bulsun diye, zırt, pırt bu cümleyi söyleyen . Ben hiç açık, açık söyleyemedim. Hiç yediremedim kalbime.
Hep karşımdaki anlasın, gerekeni yapsın diye bekledim. Olmadı.
Olmuyor. Olmuyormuş . Seni seven, sevdiğinin halini görmüyormuş. Oysa çok kolay. İlla gözüne mi sokmak lazım. Olmaz, ya mümkün değilse , ya yapamadım diye üzülür , kendini kötü hissederse düşündüm hep, karşındakini üzmekten imtina ettim. Kendi yağımla kavruldum, herşeyi kendime dert ettim. Oysa ne büyük aptallık, karşındakini düşünmek , onun canı çıksın dememek . Çünkü öyle yaparsan daha kıymetlisin. Ama herkes o kadar akıllı değil. Çünkü zeka başka, AKIL bambaşka ... Hele kadinda ...
Akıllı kadın öldürür , Zeki kadın bişey yapmaz. Bunun kıymetini kim bilir ? İki tip arasındaki farkı ? Kimse ...
Bazıları illa tatmin olmak istiyor, karşısında yalancı olsa bile... Üstelik bi ömür boyu .
Nasıl bi yalan , herkes nasıl bi sahte , ve herkes sahte olan herşeye, dibine kadar teşne.
İnsanoğlu tuhaf, her lafı kaldırmıyor , çevrendeki herkes yalaka , çıkar peşinde, sen umurlarında değilsin, dersin kızar , ben seni seviyorum dersin aldırmaz . Şaka gibi . İnsanoğlu garip hemde çokkkkk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder