Ya biiiii Taraf Ol, Ya berrrr Taraf Ol...

Hayat,  bu kadar keskin çizgilerden oluşmuyor aslında. 

Biz millet olarak, bireysel olarak kanırtıyoruz, öyle olsun diye.

Osmanlı geleneğine öykünmekten geliyor herhalde. 

Biri ile ilişkin mi bitti ? Kadın ya da erkek. İki seçeneğin var. Ya taraf olacak, birini tutacaksın, ya toptan yok olacak, hiç var olmamış sayılacaksın.

Yahu komik misiniz ? 

Neden böyle yapıyorsunuz ?

Kim öğretti bunu size ?

Çok mu dizi seyrettiniz ? 

Hiç yargılamaz mısınız davranışlarınızı ?

Şaka mısınız siz ?

Kendi aklınız nerede ? 

O biiiiiii taraf olanlar, işine gelmedi mi iki dakikada dönmüyor mu öbür tarafa. Dolanmıyor mu arkanıza ? Çok Zeki geçirip nasıl bu kadar alık oluyorsunuz ? 

Bertaraf olmuyor mu sizin hayatınızdan ?

Ne gerek var bunlara. Bir insan ! hayatınızdan bir nedenle çıksa bile, illa düşman mı olmalısınız ?

Ya da onun çevresindeki herkesi unutmalı mısınız ?

Neden ?

Düşündünüz mü ? 

Neden ?

Şahsen, tüm yaşadıklarımı eleyip, güzel olanları zihnimde tutmayı tercih ediyorum.

Ne bitaraf, ne bertaraf isteğim yok kimseden. 

İki arkadaş küsüyor, ortak arkadaşlar ne yapacağını bilemiyor ? 

Karı koca boşanıyor, ortak arkadaşlar yine ortada. 

İki ayrı partiyi tutan bile birbirine nasıl davranacağını bilemiyor. 

Hatta alenen, benim arkadaşlarımla görüşme diyenler var. 

Neden ?

Bu düşmanlık, bu paylaşamama Hali, bu anlayışsızlık, hoşgörüsüzlük neden ?

Kimse kimseyi kaybedince ölmüyor, ama illa kaybetmek, silip atmak, yok etmek neden ?

Yokmuş gibi davransanız dahi, yaşadığınız onca şeyi zihninizden atabilir misiniz ?

Öyle iki dakikada, bertaraf ya da bitaraf olanlara nasıl inanıyorsunuz peki ?

Döneklik değil mi bu ?

Neden dürüst olamıyoruz kendimize bile ?

Heyyyyy ! Hatırlayın , sadece insanız biz. Her durumda, sadece insan . 

Farklı düşünebiliriz , hissedebiliriz... 

Ama insanız , topraktan geldik, ve toprağa gideceğiz. Mal , mülk , statü olmadan... Çırılçıplak . Dımdızlak .

Orada sorun, dert yok. Ama doğacak güneş, yaşanacak gün de yok. 

Ne kimseyi atarım, ne taraf tutarım. Kendi gördüğüm duyduğum bile olsa, karşımdakine sorar, doğruyu öğrenmeye çalışırım. 

Hiç düşünmeden yargılamam insanları, anlamaktır önemli olan algılamak,   en azından çaba göstermek bunun için . 

Bir Japon Ata sözü der ki; 

Gördüklerinin hiç birine

Duyduklarının yarısına inanma.

Çok, ama çok doğru. Bazen, karşımızdakilerin zorlamasıyla, çok direndiğimiz zamanlarda bile , bir noktadan sonra savunmak için uğraşmak zorunda kalıyoruz kendimizi, aklımızdan, kalbimizden geçmeyen şeyler söylüyoruz. 

Hiç inanmasak bile. 

O an duyan olsa... 

Komik ama böyle...

Sonuç olarak, ne bitaraf olmalı bu hayatta, ne bertaraf . 

Anlamaya, anlaşılmayı umut etmeye devam etmeli ve pozitif olmalıyız. 

Sadece kendi fikirlerimizi ve onları destekleyenleri değil, aksine cesurca karşı çıkanları dinlemeliyiz. 

O destekçiler, maske altında, sizi soyup soğana çevirenler olabilir, maddi ve manevi. Öyle çok insan var ki böyle... Ne yazıl ki ...

Kanmayın, kandırmayın.

İnsan olalım, pozitif olalım, tarafsız ve yapıcı olalım. 

Lütfen, şimdi , o ve ya bu nedenlerle, yanınızda olmayan insanları düşünün, konuşmadığınız, aramadığınız, uzaklaştığınız .

Nedenlerini düşünün , bencilce değil, dürüstçe. Tarafsız , dışarıdan bakarak, neden yanınızda değiller.

Ve yanınızda olanları düşünün , neden yanınızdalar, ayrıntılara bakın, gördüklerinize, duyduklarınıza değil, kalbinize kulak verin.

Kalanlar mı doğru ? Gidenler mi ?

Bir dostunuzu 10 yıldır görmediyseniz telefonu açıp, " merhaba " demeyi deneyin.

Bugünden itibaren pozitif olun. Sadece pozitif . Yalakaları değil, kalbinizin sesini dinleyin.