Yemek Kurslarımız Başlıyor...

Ya biiiii Taraf Ol, Ya berrrr Taraf Ol...

Hayat,  bu kadar keskin çizgilerden oluşmuyor aslında. 

Biz millet olarak, bireysel olarak kanırtıyoruz, öyle olsun diye.

Osmanlı geleneğine öykünmekten geliyor herhalde. 

Biri ile ilişkin mi bitti ? Kadın ya da erkek. İki seçeneğin var. Ya taraf olacak, birini tutacaksın, ya toptan yok olacak, hiç var olmamış sayılacaksın.

Yahu komik misiniz ? 

Neden böyle yapıyorsunuz ?

Kim öğretti bunu size ?

Çok mu dizi seyrettiniz ? 

Hiç yargılamaz mısınız davranışlarınızı ?

Şaka mısınız siz ?

Kendi aklınız nerede ? 

O biiiiiii taraf olanlar, işine gelmedi mi iki dakikada dönmüyor mu öbür tarafa. Dolanmıyor mu arkanıza ? Çok Zeki geçirip nasıl bu kadar alık oluyorsunuz ? 

Bertaraf olmuyor mu sizin hayatınızdan ?

Ne gerek var bunlara. Bir insan ! hayatınızdan bir nedenle çıksa bile, illa düşman mı olmalısınız ?

Ya da onun çevresindeki herkesi unutmalı mısınız ?

Neden ?

Düşündünüz mü ? 

Neden ?

Şahsen, tüm yaşadıklarımı eleyip, güzel olanları zihnimde tutmayı tercih ediyorum.

Ne bitaraf, ne bertaraf isteğim yok kimseden. 

İki arkadaş küsüyor, ortak arkadaşlar ne yapacağını bilemiyor ? 

Karı koca boşanıyor, ortak arkadaşlar yine ortada. 

İki ayrı partiyi tutan bile birbirine nasıl davranacağını bilemiyor. 

Hatta alenen, benim arkadaşlarımla görüşme diyenler var. 

Neden ?

Bu düşmanlık, bu paylaşamama Hali, bu anlayışsızlık, hoşgörüsüzlük neden ?

Kimse kimseyi kaybedince ölmüyor, ama illa kaybetmek, silip atmak, yok etmek neden ?

Yokmuş gibi davransanız dahi, yaşadığınız onca şeyi zihninizden atabilir misiniz ?

Öyle iki dakikada, bertaraf ya da bitaraf olanlara nasıl inanıyorsunuz peki ?

Döneklik değil mi bu ?

Neden dürüst olamıyoruz kendimize bile ?

Heyyyyy ! Hatırlayın , sadece insanız biz. Her durumda, sadece insan . 

Farklı düşünebiliriz , hissedebiliriz... 

Ama insanız , topraktan geldik, ve toprağa gideceğiz. Mal , mülk , statü olmadan... Çırılçıplak . Dımdızlak .

Orada sorun, dert yok. Ama doğacak güneş, yaşanacak gün de yok. 

Ne kimseyi atarım, ne taraf tutarım. Kendi gördüğüm duyduğum bile olsa, karşımdakine sorar, doğruyu öğrenmeye çalışırım. 

Hiç düşünmeden yargılamam insanları, anlamaktır önemli olan algılamak,   en azından çaba göstermek bunun için . 

Bir Japon Ata sözü der ki; 

Gördüklerinin hiç birine

Duyduklarının yarısına inanma.

Çok, ama çok doğru. Bazen, karşımızdakilerin zorlamasıyla, çok direndiğimiz zamanlarda bile , bir noktadan sonra savunmak için uğraşmak zorunda kalıyoruz kendimizi, aklımızdan, kalbimizden geçmeyen şeyler söylüyoruz. 

Hiç inanmasak bile. 

O an duyan olsa... 

Komik ama böyle...

Sonuç olarak, ne bitaraf olmalı bu hayatta, ne bertaraf . 

Anlamaya, anlaşılmayı umut etmeye devam etmeli ve pozitif olmalıyız. 

Sadece kendi fikirlerimizi ve onları destekleyenleri değil, aksine cesurca karşı çıkanları dinlemeliyiz. 

O destekçiler, maske altında, sizi soyup soğana çevirenler olabilir, maddi ve manevi. Öyle çok insan var ki böyle... Ne yazıl ki ...

Kanmayın, kandırmayın.

İnsan olalım, pozitif olalım, tarafsız ve yapıcı olalım. 

Lütfen, şimdi , o ve ya bu nedenlerle, yanınızda olmayan insanları düşünün, konuşmadığınız, aramadığınız, uzaklaştığınız .

Nedenlerini düşünün , bencilce değil, dürüstçe. Tarafsız , dışarıdan bakarak, neden yanınızda değiller.

Ve yanınızda olanları düşünün , neden yanınızdalar, ayrıntılara bakın, gördüklerinize, duyduklarınıza değil, kalbinize kulak verin.

Kalanlar mı doğru ? Gidenler mi ?

Bir dostunuzu 10 yıldır görmediyseniz telefonu açıp, " merhaba " demeyi deneyin.

Bugünden itibaren pozitif olun. Sadece pozitif . Yalakaları değil, kalbinizin sesini dinleyin. 

Biraz Mola...

Oh ...

Hafta bitti. 

Koşuşturma, ödeme, ödememe, görüşme, mailleşme, projeler, tanıtımlar,  hepsine bu akşam mola.

Yarın devam ederim. 

Ne hoş böyle kafamı dinlemek.

Özlemişim. 

Bu akşam, onu mu yapsam ? Bunu hazırlasam, şunu yayınlasam , bilmem neyi tanımlasam yok. 

Koşturmanın içinde , bin farklı konu , bir sürü web sitesi, sosyal medyası, tanıtımı , kurs hazırlığı, ürün hazırlığı, tur planlama, çalışılacak partnerleri bul, seç, ele...

Sonuçta, bir noktada Durrrrr !!!! diyesi geliyor insanın.

Hayatı yemek olan ben, bir parça peyniri dolaptan almaya üşendim bu akşam. Dışarıda yemek istedim. 

Biraz temiz hava, rahat bir lokma yemek. 

Sonuçta, herşeyi planla, kurgula , uygula,  normal insan bünyesini sarsıyor tabi. 

Hiperaktif olsa bile. 

Yeni iş kurmaya alışığım aslında, kurup birilerine bırakıp gitmeye de. 

Hiç hazır bir işim olmadı, al zaten çalışan bir yer, sen devam et, birilerinin mirasına ye demedi kimse. Kur, yap, yarat... duydum sadece. 

Yatırım maliyeti yok, pürüzler bitmiş, en zor zamanlar aşılmış, müşteri hazır, matbuu evraklar hazır, tanıtım, katalog, kartvizit, sosyal medya, her durumda aranacak telefonlar bile hazır. Armut piş, ağzıma düş. 

Çözülecek dert, ödenecek diyet yok. 

Kazandığın kar. Oh ne güzeldir kim bilir ? Ben bilmem. 

Bütün ameleliğini yapar,  bırakırım. 

Elimin değdiği yer, kısmet doldu bu güne dek.  Bundan sonra, kısmeti kendime olsun inşallah. 

Üstelik kıymetlide olmadı...

Onca emek,  boşa gitti ve onca yıl. 

Artık o defteri kapattım. 

En güzeli, tek başına olmak. 

Kimsenin sahipleneceği birşey olmadan, tırnağınla kazıyarak yaratmak. 

Zordur yaratmak, sabır ve detay işidir. Hazıra konmaya benzemez. 

Yaptığım her işi, saçından tırnağına yarattım. Sıfırdan . 

Şirketin adından başlayıp, şehir, şehir dolaşıp müşteri bulmaya, makinesini söküp takmaya kadar. 

Başkasının 1 ayda yapamadığını,  bir günde yapmayı öğrendim. Boynum gayet ince aslında ama...

Zeka güzelde, pratik zeka lazım aynı zamanda . Oturmaya alışmış bir millette, pek yok ne yazık ki. 

Çok yıllar , gecem gündüzüme karıştı. 

Başucumdaki apliği tanımayıp, panikle uyandım, hıçkırarak ağladım, otel odasında, ben nerdeyim diye ?

Her hafta, 3 gün İstanbul, 4 gün Ankara . 

Çok acıttı canımı o anlar. Çok şey alıp gitti ruhumdan . 

Sonra... sonra, tek lüksüm geç sabahlarım oldu. Telefon yine susmadı, mailler durmadı, ama olsun, sabah benim oldu. Sonuçta her işle bütün ekip uğraştı, çözüm ben de oldu. 

İşi bilene,  önemli olan vakit değil, pratik. Sabahtan işe gidip, bütün gün oyun oynayan, çok çalıştığını iddia eden insanlara çok gülmüşümdür hep. Boşuna, kağıt, elektrik, su, telefon parası harcamaktan başka birşey yapmaz çoğu. Oturup evde, maaşlarını alsalar, daha ucuza gelir. Çoğu da ( kızmayın lütfen, istisnalar kaideyi bozmaz ) ama memurdur, özel şirketlerdekilerin daha iyi numaraları var. Eski memurlar, nerede ... Demeden geçemeyeceğim. 

Ama biz millet olarak, aslına değil, bize gösterilene inanmaya alışığız. Herkes,  bu saçmalığı pek sever. Oysa, yurt dışındaki tüm büyük firmalar, proje odaklı ve esnek çalışma saatlerine sahiptir. Neden ?

Basit. Mesele işin bitmesi, işkencesi değil. Kimseyi kandırmak değil. Gerçek olmak. Biz kişilerle uğraşırız genellikle, işimiz ile değil. 

Türkiye'de gerçek olmak, başlıbaşına hem de, en büyük sorun. İnsanlar yalana, yalancılara, sahte olan her durum ve davranışa alışmış. 

Zor da olsa, çatır, çatır gerçek olmak güzel. 

Herkes bundan nefret etse de, tüm alışkanlıkları kırıp geçirse de, toplumdan seyrilsende güzel. Doğru ya da yanlış gerçeksin işte. Yatağa başını koyunca, sensin. Söylediği yaptığı bir. Yaşadığı, yaşattığı bir. 

Bu kadar. 

Herhalde, diğer yalan tavır, insanlara daha kolay geliyor. Hiç hoşlanmadım bu tip insanlardan. 

Hala da hoşlanmıyorum. Çünkü onlar, olanca açıklığınızı bile anlamaz , o kadar yalana boğulmuşlardır. Kabul edemezler, karşılarındaki insanın dümdüz , süzmeden gerçekleri söylediğine. Kulp arar, takar, kendi kendine inanır bir de üstüne yargılarlar. Kendi yalanlarına da diğerleri kadar alışklardır.  Offff çok zor bi hayat. 

Şimdi, sil baştan , bir başka taraftan başladım yine. 

Bu kez,  hiç olmayan bir konsept, marka ve iş. Kimsenin, sonradan ben yaptım diyemeyeceği kadar tek ve komplike.

Ve sadece benim.

Şimdi,  biraz keyif yapma vakti.

Zor da olsa, şükür Allah'a yapacak aklım, çalışacak bedenim, katlanacak ruhum var hala. 

Şükür...

Tüm kadınlara da öneririm, erkeklere değil önce, kendinize yatırım yapın. 

Kocaman Kalabalıkta Yapayalnız

Her hayal, başka bir dünyanın kapılarını açar, işte tam bu nedenle, bir kaç şeyin , malzemeleri sınırlı olmasına rağmen, sonsuzdur. Hayal gücünüz dışında, hiç bir sınır tanımaz.

 Biri müzik,

Biri yemek,

Biri aşk,

Kullanılan malzemeler hep aynı, 7 nota, sebze , meyve, et, baharat ve

İki insan...

Ama her elde, dilde ve kalpte bambaşka şekilleniyor her biri. 

Bach'ın Tocatosu , Mozart'ın Requiem'i, Vivaldinin 4 mevsimi, Brahmsın Macar dansı...

Hepsi 7 notadan çıkıyor.

Batıni nefesler, Pir Sultan Abdal, Aşık Veyselle dalımıza vuruyor.

Ustaların elinden , neSemalar, ne Gülbanglarlar çıkıyor. 7 nota, nereden dalıp, nerelerden çıkıyor. 

Biraz un, bir yumurtayla neler yapmaz ki zaten . Bazen makarna olur, bazen ekmek...

Ve aşk ... İki insan arasında, sadece sevgiyle kurulan, büyülü bir köprüdür . İçinde olağanüstü doyulmaz tatların, nağmelerin, sonsuz destanların olduğu. Öyle bir sihirdir, öyle bir büyüdür ki, gerçek aşkın arasına, aşıklardan başka kimse giremez. Dokunmadan sever, bakmadan anlaşır, acıyı, sevgiyi, kaf dağının ardında dahi olsa, her durumda hisseder aşıklar. Zamansız, sınırsız ve engellenemez bir duygudur aşk. 

Ve dünyadaki her yaratıcının, hammaddesidir Aşk. Yaşamı ve ölümü aynı anda içinde barındıran, tek şeydir Aşk. 

Ve komiktir, yaratıcı olan her insan, konusu ne olursa olsun, genellikle mutsuzdur. 

Çünkü gerçek denen alışılmış baskı, tüm hayalleri ve güzellikleri zamanla boğar. Kirletir, kırar ve yorar.

Ne kadar yaratıcı olursanız, o kadar inanılmaz ve uzak olursunuz insanlardan. Ve asla anlayamazsınız ? Neden olduğunu. 

Ve asla anlatamazsınız, yüreğinizde o hiç uslanmayan, çocuksu yanınızı. 

İçinde çocuk kalbi taşımayan, taşlaşmış, kararmış yürekler nasıl hayal kurabilir ? Hayal kuranı nasıl anlayabilir ki ? 

Yaratıcılık, kirli kalplerde yaşayamaz, ayakta kalamaz ki . Zekanın ve yüreğin birleşmediği bünyede, alışılmış, ezberlenmiş dışında hiç bir şey barınmaz. Ve o alışılmış, yok eder her güzelliği... Eninde sonunda. 

İstemeden de olsa...

Ya kinle...

Ya nefretle...

Ya hırsla...

Ya parayla...

Yaratmaktan korkar olur insan. 

Ve en son eseri, kendi sessizliğinde,  yüreğine gömdüğü hazinesindir. Artık sadece kendine akar tüm düşünceleri, ve öylesine yaşar. 

Kırmamak ve artık daha fazla kırılmamak için . Kocaman sesler çıkarsa da konuşmaz aslında...

Onların arasında, onlardan uzak, onlardan korunmaya çalışarak.

Kocaman bir kalabalıkta, yapayalnız. 

Gastronomiss Yemek Kursları Balıyor

Kurslarımız 

04. 03. 2014 Salı günü başlıyor. 

Grup Derslerimiz ( 10 kişilik gruplar ) 

Salı & Perşembe / 09:00 - 12:00 

Pazar / 15:00 - 18:00 

Çayyolu Behzat Restoran

Akşam Butik Çalışmalarımız ( 5 kişilik gruplar ) 

Salı & Perşembe / 18:00 - 21-00 

Rönesans evleri No: 26 çayyolu adresinde yapılmaktadır . 

Nisan ayından itibaren, açılacak butik mutfağımız ile Mustafa Kemal Mh. 2093. Sokak No: 6 Çankaya adresinde de derslerimiz başlayacak. 

Kurslarımız , birbirini tamamlayacak şekilde planlanmıştır. Her dersi alabilmeniz, hiç birini kaçırmamanız için, her biri, ay içinde bir kaç kez tekrarlanacaktır. 

Kurslarımızın amacı, doğru mutfak organizasyonu ve temel teknik bilgileri ile kısa sürede, çok farklı menüleri yaratmanızı sağlamak. 

İlk desten itibaren, öğrendiğiniz püf noktaları ile mutfakta çok daha az vakit geçirerek, çok daha keyifli yemekler yapabildiğinizi göreceksiniz. 

Kurslarımız ...

Yemek Pişirme Teknikleri 

Mutfak Organizasyonu, yiyecekleri saklama ve alışveriş incelikleri

Bebek ve Çocuk Menüleri Oluşturma

Çorbalar 

Et Pişirme Teknikleri

Balık Pişirme Teknikleri

Tavuk Pişirme Teknikleri

Sos Teknikleri  ( Soğuk & Sıcak )

Salatalar ve Mezeler

Vejeteryan Mutfağı 

İtalyan Mutfağı 

Makarna Yapımı 

Pizza Yapımı 

Çikolata Yapımı 

Kokteyl Yapımı 

Özel Menü Oluşturma ( şeker, Alzheimer, çölyak hastaları için ) 

Saygılarımızla...

Yeşim Kaya 

Gastronomiss 

www.gastronomiss.com

0 312 220 24 23

Gastronomiss Atölye Çalışması

Hoşçakal Hakkı Baba...

Babam öldüğünde, çok  yıkıldım çok... Hem de çok. Anlatılmaz, tahmin edilmez, tamir edilemez kadar çok...

Bir baba daha göçüp gitti bu diyardan ,

Yine acıdı , kanadı yaram...

Biliyorum ki, babalar için her ölüm erken,

Biliyorum ki baba çatıdır,

Kardan koruyan...

Çıkarsız, sorgusuz, göz kulak olan...

Yine kar yağıyor, ıslak, ıslak ...

Yine korumasız bedenim .

Üşüyorum ,

Ürküyorum, 

Korkuyorum bu hayattan çok  ya da az,  adam gibi adam kalmaldı .

Çoğu göçtü gitti ...

Allah haklarını, ve  hakkımızda hayırlı olanı versin...